Eduard Hopper | New Yorks interieur (2023)

0:00

Eduard Hopper,New Yorks interieur, C. 1921

0:00

Verteller:Kunstenaar en kunstcriticus Brian O'Doherty.

Brian O'Doherty:Dit werk isNew Yorks interieur. Hopper was 39 jaar oud toen hij het schilderde, maar hij leefde een lang leven en begon laat en vastberaden te schilderen. Als een marathonloper liep Hopper het tempo op. Dus,New Yorks interieurHet laat zien wat hij me ooit vertelde: dat elke artiest een kern van originaliteit heeft, een kern die hun ware wezen is. En hoe komt dat naar voren in de kunst? Het doet dit in de vorm van elementen. Het komt tot uiting in de zorgen, thema's en details van de schilderijen die de kunstenaar maakt, zelfs als jonge man.

Verteller:InNew Yorks interieurNet als in andere werken die hij gedurende zijn hele carrière schilderde, presenteert Hopper geselecteerde details, maar onthult hij niet wie of wat de kijker ziet.

Brian O'Doherty:Toch lijkt het erop dat de figuur die van een danser is. Ze draagt ​​een jurk met ruches. Maar als ik haar goed bekijk, ontdek ik dat ze iets op haar schoot aan het naaien is met een hand in de lucht, zoals je je herinnert je eigen moeder te zien. Ze naait, en in haar hand - als we haar van dichtbij zouden kunnen zien - zou ze misschien een naald vasthouden.

Rechts staat een karakteristiek meubelstuk van Hopper, met een ongebruikelijke klok; de aanwezigheid van tijd. Links is nog een schilderij te zien. Als ik naar deze elementen kijk, weet ik dat ze bijkomstig zijn en dat ze de neiging hadden om in zijn werk te verdwijnen naarmate de visie van de schilder zuiverder werd. Een element dat ik erg krachtig vind, is die grote, zwarte verticaal die het stuk ondersteunt en bevat, en die werkt als een soort uitroep die beveelt: "Kijk eens naar dit schilderij."

0:00

Eduard Hopper,New Yorks interieur, C. 1921

0:00

Mark Joshua Epstein:Nu zijn we hier, geconfronteerdNew Yorks interieurdoor kunstenaar Edward Hopper.

Leerling 1:Ik heb gemerkt dat het een vrouw is met een heel mooie en elegante jurk, maar het ziet er deprimerend uit omdat het zo donker is.

Leerling 2:Ze heeft ook haar hand omhoog, ik vroeg me af wat dat zou zijn, en ze trekt haar jurk omhoog, dus het lijkt bijna alsof ze hem repareert of zoiets.

Leerling 1:Ik zie dat er in de rechterbovenhoek een klok staat en het lijkt alsof beide wijzers naar twaalf wijzen, wat aangeeft dat het laat in de nacht kan zijn.

Leerling 2:Het lijkt wat eenzaam. Misschien had je een of andere relatie en besloot je uit elkaar te gaan.

Mark Joshua Epstein:Veel historici geloven dat Edward Hopper werd geïnspireerd om deze scène te schilderen door zijn reizen met de El Train, een trein in New York waarvan de sporen waren verhoogd zodat hij door de ramen van de mensen in de trein kon kijken. .

Leerling 1:Nou, nu je het daarover hebt, ik heb gemerkt dat de zijkanten zijn afgesneden, dus het lijkt op een raam.

Leerling 2:Ik dacht dat aangezien hij maar een moment zag van wat er gebeurde, het niet echt mogelijk is om de relevantie van het moment te beschrijven, dus ze zou eigenlijk heel gelukkig kunnen zijn. Omdat het vanuit dat oogpunt onmogelijk is om zijn gezicht echt goed te zien.

Mark Joshua Epstein:Een andere vraag die ik had, om even stil te staan ​​bij onze eigen ervaring: als je een museum binnenloopt en een schilderij als dit ziet dat je door het raam van je appartement laat zien, hoe zou je je dan voelen?

Leerling 1:Ik zou in zekere zin voelen waarom ze naar me kijken en wat is er interessant aan om me mijn jurk te zien naaien?

Leerling 2:Onpopulaire mening. Het zou geweldig zijn om een ​​schilderij van mij te laten maken door een beroemde kunstenaar. Ik zou een beetje verbaasd zijn, maar ik zou ook denken “wat gaaf!”.

0:00

Eduard Hopper,New Yorks interieur, C. 1921

0:00

Mark Joshua Epstein:Nu zijn we hier bijNew Yorks interieurdoor de kunstenaar Edward Hopper.

Leerling 1:Het valt me ​​op dat het een vrouw is in een heel mooie, elegante jurk, maar het ziet er een beetje deprimerend uit omdat het zo donker is.

Leerling 2:Ook is haar hand in de lucht, en ik vroeg me af waarom, en ze houdt haar jurk omhoog, dus het lijkt bijna alsof ze hem repareert of zoiets.

Leerling 3: Ik zie dat er in de rechterbovenhoek een klok staat, en het lijkt erop dat beide wijzers naar de twaalf wijzen, dus dat geeft aan dat het laat in de nacht kan zijn.

Leerling 4:Ze lijkt eenzaam. Misschien had ze een of andere relatie en besloten ze uit elkaar te gaan.

Mark Joshua Epstein:Veel historici denken dat Edward Hopper werd geïnspireerd om deze scène te schilderen door zijn reizen met de El Train, een trein in New York met een verhoogd spoor, zodat hij door de ramen van mensen kon kijken als hij in de trein zat.

Leerling 1:Nou, nu je dat zegt, viel het me op dat de zijkanten zijn afgesneden zodat het op een raam lijkt.

Leerling 2: Ik denk een beetje omdat hij maar een glimp opvangt van wat er gebeurde, je kunt de betekenis van het moment niet echt volledig beschrijven, en dus zou ze eigenlijk heel blij kunnen zijn, want vanuit dat oogpunt kun je ' Ik kan haar gezicht niet echt zien.

Mark Joshua Epstein:Een andere vraag waar ik even over na moest denken, was onze eigen ervaring: als je het museum binnenloopt en je ziet zo'n schilderij van jezelf door een raam van je appartement, hoe zou je je dan voelen?

Leerling 1:Ik zou me een beetje binnengevallen voelen, alsof iemand een foto van me nam.

Leerling 2:Ik zou ook het gevoel hebben, waarom kijk je naar me, en wat is er zo interessant aan mij als ik net mijn jurk aan het naaien ben?

Leerling 3: Onpopulaire mening. Het zou cool zijn om een ​​schilderij van een beroemde kunstenaar over jou te hebben. Ik zou een beetje verrast zijn, maar ik zou ook zeggen: cool!

0:00

Eduard Hopper,New Yorks interieur, 1921

0:00

Verteller:Kunstenaar en kunstcriticus Brian O'Doherty.

Brian O'Doherty:We kijken naarNew Yorks interieur. Hij was 39 toen hij dat deed. Maar Hopper leefde lang en hij was een langzame starter, vastberaden. Hij was een langeafstandsloper en hij liep zelf. Dus,New Yorks interieurbewijst iets dat hij tegen me zei. Hij zei dat elke artiest een kern van originaliteit heeft, een kern die hijzelf is. En hoe komt dat uit in de kunst? Het komt naar buiten in de vorm van dingen. Het komt naar voren in de zorgen, de thema's en de details van de schilderijen die hij maakt, zelfs als hij jong is.

Verteller:InNew Yorks interieur, zoals het geval is in schilderijen uit zijn hele carrière, biedt Hopper geselecteerde details, maar onthult uiteindelijk niet naar wie of wat we kijken.

Brian O'Doherty:Maar ze lijkt wel een soort ballerina of danseres. Ze heeft een heel wijde jurk aan. Maar als ik er verder naar kijk, zie ik dat wat ze aan het doen is, is dat ze iets op haar schoot naait en de hand opsteekt, zoals je je misschien herinnert van het kijken naar je moeder. Ze is aan het naaien en in die hand zit waarschijnlijk - als we goed genoeg kunnen kijken - een naald.

Nu staat er rechts wat typisch Hopper-meubilair, een nogal ongebruikelijke klok; tijd is aanwezig. Links staat nog een foto. En ik kijk naar die dingen en het zijn bijkomstigheden die geleidelijk de neiging hadden om weggebrand te worden van zijn kunst naarmate zijn visie zuiverder werd. Maar wat ik wel als een heel krachtig ding beschouw, is die grote zwarte verticaal aan de linkerkant die het stuk vasthoudt en als een soort uitroep is die zegt: "Kijk naar deze foto."